கிட்டத்தட்ட ஒவ்வொரு முதலாளியும் அதைச் சொல்லியிருக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு ஊழியரும் அதைக் கேட்டிருக்கிறார்கள். ஆயினும் இது அலுவலகத்தில் இதுவரை பேசப்படாத மிகவும் அர்த்தமற்ற வரிகளில் ஒன்றாகும்:
'என் கதவு எப்போதும் திறந்திருக்கும்.'
Natalie morales கணவர் என்ன செய்கிறார்?
இந்த அறிக்கை வழக்கமாக சில பதிப்பைத் தொடர்ந்து, 'உங்களுக்கு எப்போதாவது ஏதேனும் சிக்கல் இருந்தால், தயவுசெய்து என்னிடம் பேசுங்கள்.'
இதில் என்ன தவறு? உங்கள் ஊழியர்கள் அவர்களின் பரிந்துரைகள், கவலைகள் மற்றும் விமர்சனங்களைக் கேட்க நீங்கள் தயாராக இருக்கிறீர்கள் என்பதை அறிவது முக்கியமல்லவா? நிச்சயமாக அது.
ஆனால் இங்கே உண்மையாக இருக்கட்டும்: பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில், 'என் கதவு எப்போதும் திறந்திருக்கும்' என்பது உண்மையில் பேசுவதற்கான அழைப்பு அல்ல. இது ஒரு காவல்துறை. இது முதலாளியை நன்றாக உணர வைக்கிறது, ஆனால் முழுக்க முழுக்க ஊழியர்களிடம்தான். 'நீங்கள் சிக்கல்களைக் கண்டுபிடித்து, பின்னர் எனது நாளுக்கு இடையூறு விளைவிப்பதோடு அவற்றைப் பற்றி என்னை எதிர்கொள்ளும் அபாயத்தையும் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்' என்று நீங்கள் கூறலாம். அந்த சலுகையில் எத்தனை பேர் உங்களை அழைத்துச் சென்றுள்ளனர்?
உங்கள் ஊழியர்களுக்கு எல்லாவற்றையும் பற்றி நிறைய கருத்துகள் உள்ளன - உங்கள் மூலோபாயம் மற்றும் பார்வை; போட்டியின் நிலை; உங்கள் தயாரிப்புகளின் தரம்; பணியிடத்தில் அதிர்வு. அவர்களிடமிருந்து நீங்கள் கற்றுக்கொள்ளக்கூடிய டன் விஷயங்கள் உள்ளன.
ஆனால் இந்த எண்ணங்கள் மற்றும் கருத்துக்கள் எத்தனை உண்மையில் நீங்கள் கேள்விப்பட்டிருக்கிறீர்கள்? ஒரு சிறிய பகுதி, நான் பந்தயம் கட்ட விரும்புகிறேன். யதார்த்தம் என்னவென்றால், நிறுவனங்கள் சொல்லாத விஷயங்களால் நிரம்பியுள்ளன. அவர்கள் திறந்த வெளியில் இருக்கும்போது கூட, தலைமை நிர்வாக அதிகாரி எப்போதுமே தெரிந்துகொள்வது கடைசியாக இருக்கும்.
கதவு எப்போதும் திறந்திருக்கும் ஒரு தலைவராக என்னை நான் நினைக்க விரும்புகிறேன். ஆனால் திறந்த கதவு போதாது என்று நான் சமீபத்தில் அறிந்தேன்.
இந்த பத்தியின் வாசகர்கள் அறிந்திருப்பதைப் போல, 37 சிக்னல்கள் சமீபத்தில் ஒரு தயாரிப்பைத் தொடங்கின, உங்கள் நிறுவனத்தை அறிந்து கொள்ளுங்கள், இது வழக்கமான, அநாமதேய அடிப்படையில் ஊழியர்களிடமிருந்து மிகவும் குறிப்பிட்ட கருத்துக்களைக் கேட்க வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. மக்கள் தன்னார்வத் தகவல்களைத் தெரிவிக்க மாட்டார்கள் - அவர்கள் அதை வெளியிடுகிறார்கள். அவர்கள் அதைப் பற்றி கேட்டால் மட்டுமே அவர்கள் அதை விடுவிப்பார்கள். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், நீங்கள் பதில்களை விரும்பினால், நீங்கள் கேள்விகளைக் கேட்க வேண்டும். எனவே, கடந்த சில மாதங்களாக, எங்கள் ஊழியர்கள் அனைவரிடமும் நிறுவனத்தின் மூலோபாயம், முடிவுகள், போட்டி, தரம், தலைமை மற்றும் பலவற்றை அவர்கள் உணரும் விதம் குறித்து நான் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன்.
எனக்குத் தெரியாத நிறைய விஷயங்கள் இருந்தன. உதாரணமாக, கடந்த வருடத்தில் நாங்கள் மோசமாகிவிட்ட எதையும் மக்கள் கவனித்திருந்தால் நான் கேட்டேன். பதில்கள் தெளிவாக இருந்தன: நாங்கள் குறைந்த கண்டுபிடிப்பு நிறுவனமாக மாறிவிடுவோம். செய்ய வேண்டிய விஷயங்களில் பலர் புதைக்கப்பட்ட நிலையில், பலர் என்னிடம் சொன்னார்கள், பரிசோதனைக்கு போதுமான நேரம் இல்லை. நான் அதை சரிசெய்ய வேண்டும்.
ஜேல் டி பார்டோ மற்றும் பென் ஹேன்சென்
மற்றொரு கேள்வி - 'சமீபத்தில் நீங்கள் ஏதாவது செய்ய முடியுமா என்று நீங்கள் விரும்புகிறீர்களா?' - சிலருக்கு, வெற்றிகரமான திட்டங்கள் வெற்றிகளாக கருதப்படவில்லை என்பதை வெளிப்படுத்தியது. ஏன்? ஏனென்றால், அவர்களின் பணி உண்மையில் எவ்வளவு முக்கியமானது என்பதைப் பற்றி அவர்கள் வளையத்தில் வைக்கப்படவில்லை. சிறிது நேரத்தில் எனக்கு கிடைத்த மிக தீவிரமான விழித்தெழுந்த அழைப்பு அது.
கீழேயுள்ள வரி: உங்கள் கதவு அஜார் என்று பெருமையுடன் அறிவிப்பதை விட, உங்கள் அலுவலகத்திலிருந்து வெளியேறி, அதற்கு பதிலாக உங்கள் ஊழியர்களின் கதவுகளைத் தட்டுங்கள். பேச தயக்கம் முற்றிலும் நியாயமானது என்பதை புரிந்து கொள்ளுங்கள். யாருக்கு தெரியும்? உங்களிடம் கேட்கப்படாமல் பேசுவதற்காக முந்தைய வேலையை கண்டித்த அல்லது நீக்கப்பட்ட ஊழியர்களை நீங்கள் கொண்டிருக்கலாம்.
பேசுவதை நீங்கள் பாதுகாப்பாக மாற்ற வேண்டும். நீங்கள் கேட்பதைக் கண்டு நீங்கள் ஆச்சரியப்படுவீர்கள். நீங்கள் அறிவொளி பெறுவீர்கள். சில சந்தர்ப்பங்களில், நீங்கள் வெட்கப்படலாம் அல்லது வெட்கப்படலாம். உங்கள் ஊழியர்களை உங்களுக்குத் தெரியாவிட்டால் - உண்மையில் தெரியும் - ஆனால் உங்கள் நிறுவனத்தை நீங்கள் அறிய முடியாது.
