ஒரு ஹாலிவுட் பெயர், கிறிஸ்டினா பட்வா, ஜே.ஜே. ஆப்ராம்ஸ், ஏஞ்சலினா ஜோலி மற்றும் பிராட் பிட் தனது பிலிப்பைன்ஸ் பாரம்பரியத்தைத் தொடங்குவதற்கு முன் என்ரூட் , லாஸ் ஏஞ்சல்ஸை தளமாகக் கொண்ட மற்றும் சான்றளிக்கப்பட்ட பி-கார்ப் குளிர்பான நிறுவனம், பிட் மற்றும் ஹாலிவுட் தயாரிப்பாளர் ஜான் ஃபோகல்மேன் ஆகியோருடன் இணைந்து 2019 ஆம் ஆண்டில் நிறுவப்பட்டது. ஜேம்ஸ் பியர்ட் அறக்கட்டளையின் கூட்டாக உருவாக்கப்பட்ட, என்ரூட்டின் ஆர்கானிக் டீஸ், தெற்கு பிலிப்பைன்ஸில் உள்ள ஒரு சிறிய அளவிலான விவசாயி மற்றும் உணவு தொழில்முனைவோரான பட்வாவின் பாட்டிக்கு மரியாதை செலுத்துகிறது, அவர் தனது பேத்திக்கு ஒரு முக்கியமான வணிகப் பாடத்தை கற்பித்தார். - அண்ணா மேயரிடம் சொன்னது போல
நான் தெற்கு பிலிப்பைன்ஸில் உள்ள டாவோ என்ற கிராமப்புற நகரத்தில் பிறந்தேன். அழுக்கு சாலைகள் மற்றும் விலங்குகள் சுற்றித் திரியும் படம். ஒரு குழந்தையாக, வெப்பமண்டல தாவரங்கள், உணவு மற்றும் இயற்கையால் சூழப்பட்ட எனது பெரும்பாலான நேரத்தை வெளியில் கழித்தேன்.
இது ஹாலிவுட்டின் கிளிட்ஸ் மற்றும் கவர்ச்சியிலிருந்து வெகு தொலைவில் இருந்தது, அங்கு வணிகப் பள்ளியில் பட்டம் பெற்ற பிறகு, டிஸ்னி ஏபிசியில் நுகர்வோர் தயாரிப்புகளுடன் பணிபுரிந்த பிறகு எனக்கு முதல் வேலை கிடைத்தது. ஷோண்டா ரைம்ஸ் போன்ற ஹிட் தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளைச் சுற்றி வீடியோ கேம்கள், ஆடைகள் மற்றும் டிவிடிகளை உருவாக்கினேன் சாம்பல் உடலமைப்பை மற்றும் ஜே.ஜே. ஆப்ராம்ஸ் இழந்தது.
அந்த நேரத்தில் ஆப்ராம்ஸின் முகவரான ஜான் ஃபோகல்மேன் வில்லியம் மோரிஸ் ஏஜென்சியின் உரிமையாளர்களில் ஒருவராக இருந்தார். விரைவில், நான் அவருடன் WMA இல் சேர்ந்தேன், அங்கு டிரான்ஸ்ஃபார்மர்ஸ், ஜி.ஐ. ஜோ மற்றும் மை லிட்டில் போனி போன்ற பல மில்லியன் மற்றும் பில்லியன் டாலர் பொம்மை உரிமையாளர்களிடமிருந்து மீடியா, திரைப்படங்கள் மற்றும் டிவியை உருவாக்க ஹாஸ்ப்ரோவுக்கு நாங்கள் உதவினோம்.
எட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ஜானும் நானும் அந்த நிறுவனத்தை விட்டு வெளியேறினோம், மற்றொரு நண்பருடன், எல் ரே என்ற தொலைக்காட்சி நெட்வொர்க் மற்றும் வாழ்க்கை முறை ஸ்டுடியோவை எங்கள் சொந்த நிறுவனத்தைத் தொடங்கினோம். எங்கள் உணவு தொடர்பான திட்டங்களில் ஒன்று பிராட் பிட் மற்றும் ஏஞ்சலினா ஜோலி ஆகியோருக்கு விற்க உதவியது ஆலிவ் எண்ணெய் அவர்களின் மது தயாரிக்கும் வணிகத்தின் மூலம்.
பிராட் உணவு இடத்தில் அதிகம் செய்ய விரும்பினார், மேலும், நான் சேகரித்த வளங்கள் மற்றும் தொடர்புகளுடன், நான் என்னையே கேட்டுக்கொள்ள ஆரம்பித்தேன்: ' நான் உண்மையிலேயே என்ன செய்ய விரும்புகிறேன்? ' கேள்வி என்னை பிலிப்பைன்ஸில் இருந்த எனது காலத்திற்கு மீண்டும் கொண்டு வந்தது.
வளர்ந்து வரும் போது, நான் அடிக்கடி என் லோலா, என் பாட்டியுடன் இருந்தேன், அவர் தனது சொந்த டிரம்ஸின் துடிப்புக்கு அணிவகுத்தார். தனக்குத்தானே ஒரு சக்தி, எங்கள் குடும்பத்தில் உள்ள ஆண்களுடன் தனது இருப்பை பொருத்த வேண்டும் என்று அவள் உணர்ந்தாள். அவளுக்கு அவளுடைய சொந்த பழ பண்ணை இருந்தது, என் சகோதரர்கள், உறவினர்கள், நான் பண்ணையைச் சுற்றி ஓடுவேன், அதே நேரத்தில் பெண்கள் கொய்யா மற்றும் மாம்பழங்களை பொதி செய்து அனுப்பி வைத்தார்கள், ஆண்கள் மரங்களிலிருந்து வாழைப்பழங்கள் மற்றும் தேங்காய்களை எடுத்தார்கள். நாங்கள் தினமும் சாப்பிடுவோம் சிற்றுண்டி , ஒரு பிற்பகல் சிற்றுண்டி, பெரும்பாலும் ஒரு மரத்திலிருந்து ஒரு மாம்பழத்தை எடுத்து எங்கள் உள்ளூர் செய்தித்தாள்களில் போர்த்தி, ஈக்களை விலக்கி வைக்க நாங்கள் சாப்பிட்டோம். எனக்கு தாகமாக இருந்தால், நான் ஒரு தேங்காயைத் திறந்து அதில் ஒரு வைக்கோலை ஒட்டிக்கொள்வேன். இது உண்மையில் என் குழந்தை பருவத்தின் மிகவும் மகிழ்ச்சியான பகுதியாக இருந்தது.
பாட் சஜாக்கின் வயது என்ன?
ஆனால் 1980 களில், பிலிப்பைன்ஸ் மோதலையும் உள்நாட்டு அமைதியின்மையையும் சந்தித்தது. எனது குடும்பம் துப்பாக்கி முனையில் வைக்கப்பட்ட பிறகு, எனது பெற்றோர், உடன்பிறப்புகள் மற்றும் நான் திடீரென அமெரிக்காவிற்கு, நியூயார்க் நகரத்தில் குயின்ஸ், ஃப்ளூஷிங்கில் உள்ள ஒரு ஸ்டுடியோ குடியிருப்பில் குடியேறினோம். நான் ஒரு வெப்பமண்டல காட்டில் இருந்து ஒரு கான்கிரீட் காட்டுக்குச் சென்றேன். அங்கு சென்றதும், பெரும்பாலான புலம்பெயர்ந்த குழந்தைகள் செய்ய வேண்டியது போல் நான் கடினமாகப் படித்தேன். நான் பார்த்தேன் மூன்று நிறுவனம் மற்றும் ஐ லவ் லூசி ஆங்கிலம் கற்று கொள்ள.
பாதுகாப்பிற்காக தப்பி ஓடும் புலம்பெயர்ந்தவராக நீங்கள் ஒரு புதிய நாட்டிற்குச் செல்லும்போது, நீங்கள் என்ன செய்ய விரும்புகிறீர்கள் என்று நீங்களே கேட்டுக்கொள்வதற்கான தேர்வு உங்களுக்கு இல்லை. நீங்கள் உயிர்வாழும் பயன்முறையில் இருக்கிறீர்கள்: எது பாதுகாப்பானது? நிலையானது என்ன? எனது பெற்றோர் இருவரும் சிபிஏக்களாக பணிபுரிந்தனர், நானும் சிபிஏ ஆக வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தேன்.
போர்ஷா வில்லியம்ஸ் பிறந்த தேதி
கல்லூரியில் நிதிப் படிப்பைத் தொடர்ந்த நான் முதலில் டெலாய்ட்டின் ஆலோசகராக வேலைக்கு வந்தேன். இது பாதுகாப்பாக உணர்ந்தது, ஆனால் அது நான் அல்ல. நான் ஒரு பிலிப்பைன்ஸ் அமெரிக்கனாக என் சொந்த அடையாளத்தை உருவாக்கிக்கொண்டிருந்தேன், வோல் ஸ்ட்ரீட்டில், என்னைச் சுற்றி சில பெண்கள் அல்லது பிலிப்பினோக்கள் இருந்தனர். நான் கடந்து வந்ததை கலாச்சார ரீதியாக யாராலும் தொடர்புபடுத்த முடியவில்லை.
என் எம்பிஏ படிப்பதற்காக நான் முதலில் எல்.ஏ.க்குச் செல்லும் வரை அல்ல, நான் உண்மையில் என் சொந்தக் குரலைப் பின்பற்றத் தொடங்கினேன். பல வருடங்கள் கழித்து, நான் என்ன செய்ய விரும்புகிறேனோ அதைச் செய்வதற்கான தொடர்புகளும் வளங்களும் இருந்தபோது, அந்த கேள்விக்கான பதில் தெளிவாகியது: எனது குழந்தைப் பருவத்திலிருந்தே சுவைகள் மற்றும் சமையல் குறிப்புகளுடன் தேநீர் தயாரிக்க விரும்பினேன்.
ஜான் மற்றும் பிராட் ஆகியோருடன் இணைந்து நாங்கள் தொடங்கினோம் என்ரூட் இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில். வண்ணமயமான ராஸ்பெர்ரி, புதினா மற்றும் வெள்ளை பியோனி தேநீர் அல்லது மா, மஞ்சள், இஞ்சி மற்றும் குயுயுசா சுவையை குடிப்பது எனக்கு முழு வட்டத்தை எடுக்கும் - என் பாட்டி பண்ணைக்கு திரும்பி, அங்கு நான் உணர்ந்த மகிழ்ச்சிக்கு. எங்கள் சமையல் வென்றபோது நான் மகிழ்ச்சியடைந்தேன் சிறந்த புதிய ஆர்கானிக் பானம் இயற்கை தயாரிப்புகள் எக்ஸ்போ வெஸ்டில் நடைபெற்ற 2020 நெக்ஸ்டி விருதுகளில்.
என் பாட்டி 95, இன்னும் பிலிப்பைன்ஸில் வசிக்கிறார். அவளுடைய பேத்தி அவளுக்காக இதைச் செய்கிறாள் என்று எங்கள் குடும்பத்தினர் அவளுக்கு விளக்கும்போது அவள் கிழித்தாள், அதைப் பற்றி யோசித்துக்கொண்டேன்.
இந்த நாட்களில், தலைமை மறு கண்டுபிடிப்புக்கு திறந்திருக்கும். சிறுபான்மையினர் மற்றும் புலம்பெயர்ந்தோருக்கு தொழில்களைத் தொடங்க அதிக வாய்ப்புகள் உள்ள நிலையில், தலைவர்களாகிய நமக்கு எது சரியானது என்று இப்போது நாம் நாமே கேட்டுக்கொள்கிறோம். மற்றவர்களுக்கு அதிக வாய்ப்புகளை நாம் எவ்வாறு உருவாக்க முடியும்? எந்த வகையான நிறுவனங்களுக்கு பின்னால் அணிதிரண்டு ஆதரிக்க விரும்புகிறோம்? நம்முடைய மாறுபட்ட கலாச்சாரங்களிலிருந்து வரும் மரபுகள் மற்றும் பண்புகளுடன் நாம் வழிநடத்த முடியும்.
வணிகம் மற்றும் விவசாயம், சமூகம் மற்றும் நிலைத்தன்மை பற்றி என் பாட்டியிடமிருந்து கற்றுக்கொண்டேன். ஆனால் அதைவிட முக்கியமானது, நான் யார் என்பதில் பெருமைப்படுவதற்கான நம்பிக்கையை அவள் எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்தாள். ஒரு குழந்தையின் கண்களால், அது என்னவென்று என்னால் வார்த்தைகளால் சொல்ல முடியவில்லை - ஆனால் இப்போது, இது எனது தொழில் வாழ்க்கையின் மிகப்பெரிய பரிசு.
