நான் அதை எப்படி செய்தேன்: எலைன் ஃபிஷர்

1984 ஆம் ஆண்டில் எலைன் ஃபிஷர் தனது பெயரைக் கொண்ட நிறுவனத்தைத் தொடங்கியபோது, ​​அவர் வங்கியில் 350 டாலர் மற்றும் ஒரு அடிப்படை யோசனை வைத்திருந்தார்: பெண்கள் புதுப்பாணியான, எளிமையான ஆடைகளை விரும்பினர், அது ஆடை அணிவதை எளிதாக்கியது. மட்டு வரி - துண்டுகள் பருவத்தில் இருந்து பருவத்திற்கு கலக்கப்படலாம் - இப்போது டிபார்ட்மென்ட் ஸ்டோர்ஸ் மற்றும் 52 எலைன் ஃபிஷர் கடைகளில் கிடைக்கிறது, இதில் நியூயார்க்கின் இர்விங்டனில் ஒன்று உள்ளது, அங்கு ஃபிஷர், 60, வாழ்கிறது மற்றும் நிறுவனத்தின் தலைமையகம் உள்ளது. 2005 ஆம் ஆண்டில், ஃபிஷர் 300 மில்லியன் டாலர் நிறுவனத்தை தனது 875 ஊழியர்களுக்கு ஒரு பணியாளர் பங்கு உரிமையாளர் திட்டம் அல்லது ஈசாப் மூலம் விற்றார். அவர் இப்போது தலைமை படைப்பு அதிகாரியாக உள்ளார்.

நான் வளர்ந்தேன் இல்லினாய்ஸின் டெஸ் ப்ளைன்ஸ், ஐந்து சகோதரிகளில் இரண்டாவது மூத்தவர் மற்றும் ஒரு சகோதரர். எனது தந்தை ஆல்ஸ்டேட் இன்சூரன்ஸ் நிறுவனத்தில் கணினி ஆய்வாளராக பணிபுரிந்தார், எனவே எங்களிடம் அதிக பணம் இல்லை. என் அம்மா எங்கள் துணிகளை தைத்தார் - ஆறாம் மற்றும் ஏழாம் வகுப்பில், இது சிவப்பு ஷிப்ட் ஆடை பற்றியது.

நான் கத்தோலிக்க பள்ளிக்குச் சென்றேன் மற்றும் வெள்ளை ரவிக்கைகளுடன் பர்கண்டி ஜம்பர்களை அணிய வேண்டியிருந்தது. என் சீருடையில் எளிதில் நேசித்தேன். நான் அதைப் பற்றி சிந்திக்க வேண்டியதில்லை.

நான் முடிவு செய்தபோது கல்லூரிக்குச் செல்ல, என் அப்பா சொன்னார், 'சரி, எலைன், எல்லா குழந்தைகளையும் பள்ளிக்கு அனுப்ப எங்களிடம் பணம் இல்லை என்பதால், நாங்கள் உங்கள் சகோதரருக்காக சேமிக்க வேண்டும். ஒரு நாள் தனது குடும்பத்தை ஆதரிக்க அவருக்கு ஒரு கல்வி தேவைப்படும். ' இது என்னை வருத்தப்படுத்தவில்லை - அது காலங்கள். என் பெற்றோரிடமிருந்து ஒரு பைசா கூட நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. இல்லினாய்ஸ் பல்கலைக்கழகம் மூலம் பணியாளராக பணிபுரிந்தேன்.

நான் கணிதத்தை ஒரு மேஜராக தேர்ந்தெடுத்தேன் - இது உயர்நிலைப் பள்ளியில் எனது சிறந்த பாடமாக இருந்தது - ஆனால் பின்னர் எனக்கு இடைநிலை கால்குலஸில் டி கிடைத்தது. என் ரூம்மேட் உள்துறை வடிவமைப்பைப் படித்துக்கொண்டிருந்தார், அவளுடன் பத்திரிகைகள் புரட்டுவதும் வண்ணங்கள் மற்றும் துணிகளுடன் விளையாடுவதும் எனக்கு பிடித்திருந்தது. நான் நினைத்தேன், இது கல்லூரி வழியாக செல்ல எளிதான வழியாக இருக்கலாம்.

நான் நியூயார்க்கிற்கு சென்றேன் நான் பட்டம் பெற்ற ஆண்டு. எனது முதல் வேலை புரூக்ளினில் உள்ள ஆபிரகாம் & ஸ்ட்ராஸில் உள்ள வீட்டு அலங்காரத் துறையில் இருந்தது. பின்னர் நான் ஒரு உள்துறை வடிவமைப்பு நிறுவனத்தில் வேலை செய்தேன், பின்னர் ஒரு ஜப்பானிய கிராஃபிக் டிசைனருக்காக வேலை செய்தேன். அவருக்கு நிறைய ஜப்பானிய வாடிக்கையாளர்கள் இருந்தனர், அதாவது நாங்கள் அடிக்கடி வேலைக்காக ஜப்பானுக்குச் சென்றோம். நான் கிமோனோவை காதலித்தேன். அந்த வடிவம் 1,100 ஆண்டுகளாக உள்ளது மற்றும் அனைவருக்கும் நன்றாக இருக்கிறது. ஜப்பானிய நாகரிகத்தின் எளிமை மற்றும் இயற்கை அழகியலையும் நான் மிகவும் விரும்பினேன். அது என் நிறுவனத்திற்கு விதை.

நான் ஒருபோதும் புறப்படவில்லை ஒரு ஆடை வடிவமைப்பாளராக இருக்க - நான் ஒரு சங்கடமான நபர், அதனால் நான் வசதியான ஆடைகளை விரும்பினேன். நான் ஷாப்பிங்கை வெறுத்தேன். பல தேர்வுகள் இருந்தன; இது மிகவும் சிக்கலானது மற்றும் ஒரு பெரிய நேரத்தை வீணடித்தது. ஆண்கள் வேலைக்கு ஆடை அணிவது மிகவும் எளிதாக இருந்தது. அவர்களிடம் ஒரு சீருடை இருந்தது. இது வசதியாகத் தெரியவில்லை, ஆனால் அது கூர்மையாகத் தெரிந்தது, மேலும் அவை வணிக உலகத்துடன் பொருந்துகின்றன. என் அம்மா தயாரித்த எளிய ஷிப்ட் ஆடைகள் போன்ற ஆடைகளை நான் விரும்பினேன் - எளிதானது, வம்பு அல்ல, புகழ்ச்சி.

நான் ஒரு தையல் இயந்திரம் வாங்கினேன் எனது ஓய்வு நேரத்தில் சில விஷயங்களை உருவாக்க முயற்சித்தேன். அது ஒரு பேரழிவு. ஆனால் என் மனதில் நல்ல துணியால் செய்யப்பட்ட எளிய வடிவங்களைப் பார்த்தேன். நான் அப்போது டிரிபெகாவில் ஒரு மாடியில் வசித்து வந்தேன், நிறைய கலைஞர் நண்பர்கள் இருந்தார்கள். ஒருவர் நகை தயாரிப்பாளராக இருந்தார், ஒரு வர்த்தக கண்காட்சியில் அவரது சாவடியை நான் கையகப்படுத்த பரிந்துரைத்தேன், அங்கு வாங்குபவர்கள் தங்கள் கடைகளுக்கு துணிகளை வாங்க வந்தார்கள். எனது வரியை தயாரிக்க எனக்கு மூன்று வாரங்கள் இருந்தன, வங்கியில் $ 350, எப்படி ஒரு முறை தயாரிப்பது என்று தெரியவில்லை. மாதிரிகள் தயாரிக்க முன்வந்த ஒருவரை மற்றொரு நண்பர் அறிந்திருந்தார். முதல் வரியானது ஜப்பானில் நான் பார்த்ததை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு ஜோடி வெள்ள பேன்ட், முக்கால்வாசி ஸ்லீவ், வி-நெக் உடுப்பு மற்றும் ஸ்லீவ்லெஸ் ஷெல் ஆகியவற்றைக் கொண்ட எளிய மேல்.

எல்லாம் செய்யப்பட்டது கைத்தறி பருத்தியில் கலந்து கலந்து பொருத்தலாம். எட்டு கடைகள் $ 3,000 மொத்த ஆர்டர்களைச் செய்தன, மேலும் பல வாங்குபவர்கள் என்னுடன் உட்கார்ந்து, 'நாங்கள் உங்கள் வடிவங்களை விரும்புகிறோம், ஆனால் வேறு துணியை முயற்சி செய்கிறோம்' அல்லது 'உங்கள் வண்ணங்கள் இப்போது நாகரிகத்துடன் ஒத்துப்போகவில்லை' என்று சொன்னார்கள். நான் கவனித்தேன், மாற்றங்களைச் செய்தேன், எனது இரண்டாவது நிகழ்ச்சிக்காக, ஒரு பிரஞ்சு டெர்ரியில் ஒரு எளிய பாவாடை, நேரான உடை மற்றும் ஒரு துளி-இடுப்பு ஆடை ஆகியவற்றைச் சேர்ப்பதன் மூலம் முதல் வரியைக் கட்டினேன். மக்கள் வரிசையில் நின்றனர். அவர்கள் புதிய துணி, பாணிகள் மற்றும் மட்டு கருத்தை நேசித்தார்கள்.

நான், 000 40,000 விற்றேன் மதிப்புள்ள ஆடைகள் மற்றும் அவற்றை உருவாக்குவதற்கு பணத்தை கடன் வாங்குமாறு வங்கிகளுக்கு உத்தரவுகளை அடுக்கி வைத்தது. அவர்கள் சிரித்தனர். 'இவை உண்மையான ஆர்டர்கள் என்று எங்களுக்கு எப்படித் தெரியும்? அல்லது இந்த கடைகள் கடன் பெறக்கூடியவையா? ' எனக்கு எதுவும் தெரியாது. எனவே நான் நண்பர்களிடமிருந்து கடன் வாங்கினேன், ஷிப்டுகளில் ஆர்டர் செய்தேன். நான் முதலில் வெள்ளை துணி வாங்கினேன், பின்னர் பீச், பின்னர் டீல். ஆர்டர்கள் COD என்பதால், முதல் தொகுப்பிலிருந்து பணம் இரண்டாவது தொகுதிக்கு செலுத்தப்பட்டது.

நான் எப்போதும் துணி தேர்வு அதைத் தொடுவதன் மூலம் - அது நன்றாக உணர வேண்டும். இது ஒரு புதிய பொருள் என்றால், நாங்கள் மாதிரி யார்டேஜை ஆர்டர் செய்கிறோம், ஒரு சில ஆடைகளை உருவாக்குகிறோம், அலுவலகத்தில் உள்ள அனைவரையும் நாங்கள் அணியச் செய்வதற்கு முன்பே அவற்றை அணியச் செய்கிறோம். இதை இன்றும் செய்கிறோம். நீங்கள் எதையாவது நேசிக்கிறீர்களா என்பது உங்களுக்குத் தெரியாது.

எனக்கு என் மகன் ஸாக் இருந்தார் நான் 39 வயதாகும் சில நாட்களுக்கு முன்பு. அவர் பிறந்தபோது நிறுவனம் பைத்தியம் பிடித்தது, வேலை மற்றும் குடும்பத்தின் சமநிலைப்படுத்தும் செயல் கடினமாக இருந்தது. சாக் அதன் சுமைகளை எடுத்துக் கொண்டார். குழந்தைகளையும் ஒரு வேலையையும் ஏமாற்றுவது எவ்வளவு கடினம் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள இது எனக்கு உதவியது. இதன் விளைவாக எங்களுக்கு நிறைய நெகிழ்வான வேலை சூழ்நிலைகள் உள்ளன, அதே போல் வேலை-வாழ்க்கை சமநிலைக்கு பொறுப்பான ஒரு பெண்ணும். சாஷா 1993 இல் பிறந்தார், நான் எனது நிறுவனத்தையும் எனது வீட்டையும் நியூயார்க்கின் இர்விங்டனுக்கு மாற்றிய ஒரு வருடம் கழித்து.

நாங்கள் செய்யவில்லை ஆடம்பரமான இடங்களில் பிரகாசமான கட்சிகள் அல்லது தயாரிப்பு துவக்கங்கள். நான் ஒருபோதும் ஓடுபாதை நிகழ்ச்சி செய்யவில்லை. நிஜ வாழ்க்கைக்காக நாங்கள் வடிவமைக்கிறோம் என்று நான் எப்போதும் நினைத்தேன்.

த்ரிஷா இயர்வுட்ஸ் அக்காவுக்கு என்ன வயது

ஒரு முக்கிய திருப்புமுனை எனக்கு சூசன் ஷோரை சந்தித்தேன். இது 1999 இல் ஒரு விருந்தில் இருந்தது. அவரது நிபுணத்துவம் நிறுவன வளர்ச்சியில் உள்ளது, எனவே எனது நிறுவனம் மற்றும் எனது தத்துவங்களைப் பற்றி நான் அவளிடம் சொன்னபோது, ​​'கலாச்சாரம் பரவுகிறது என்று உங்களுக்கு எப்படி உறுதியளிக்கப்படுகிறது?' நிறுவனத்தை ஒருங்கிணைத்து அந்த கேள்விக்கு பதிலளிக்க எனக்கு உதவ, அவர் முதலில் ஒரு ஆலோசகராக பணியாற்றினார்.

சூசன் இப்போது தலைமை தாங்குகிறான் எங்கள் மக்கள் மற்றும் கலாச்சார பகுதி, இதில் உள் தொடர்புகள் உள்ளன; மனித வளம்; சமூக உணர்வு; எங்கள் தலைமை, கற்றல் மற்றும் மேம்பாட்டுக் குழு, இது மற்ற அனைத்து அணிகளும் ஒன்றிணைந்து செயல்பட உதவுகிறது. சில அணிகள் தங்கள் சொந்த எல்.எல்.டி நபரைக் கொண்டிருக்கின்றன. அவர்கள் சிகிச்சையாளர்களைப் போன்றவர்கள் - பெரும்பாலானவர்களுக்கு சமூகப் பணி அல்லது நடத்தை பின்னணி உள்ளது. நான் என்றென்றும் சிகிச்சையில் இருந்தேன் - அதற்காக இல்லாவிட்டால் இந்த நிறுவனம் என்னிடம் இருக்காது.

பொதுவில் செல்வது பற்றி நினைத்தேன், ஆனால் அது மிகவும் சிக்கலானதாகத் தோன்றியது. எனது வணிகத்தைப் பற்றி நான் காலாண்டுகளில் அல்லது எண்ணிக்கையில் அதிகம் நினைக்கவில்லை. தயாரிப்பை சரியாகப் பெறுவது பற்றி நான் நினைக்கிறேன். நீங்கள் அவ்வாறு செய்தால், பணம் பின்தொடரும். ESOP என்பது எனது நிறுவனத்திற்கு நான் எப்போதும் விரும்பியவற்றின் நீட்டிப்பாகும்: உள்ளடக்கிய உணர்வு. எனது ஊழியர்கள் வணிகத்தை நடத்துகிறார்கள், அவர்கள் அதை சொந்தமாக்க தகுதியுடையவர்கள். நாங்கள் பல ஆண்டுகளாக லாபப் பகிர்வைச் செய்துள்ளோம், மேலும் இது மக்கள் உண்மையிலேயே இணைந்திருப்பதை உணர வைக்கிறது. அது எங்களும் அவர்களும் அல்ல. இது நாங்கள் தான்.

பின்வரும் பிழையைச் சரிசெய்ய இந்தக் கட்டுரை திருத்தப்பட்டுள்ளது: ஃபிஷரின் தலைமை கலாச்சார அதிகாரியும், வசதியளிக்கும் தலைவருமான சூசன் ஷோர் பெயரை நாங்கள் தவறாக எழுதினோம்.

ஹவ் ஐ டிட் இட் அம்சங்களின் முழு காப்பகத்திற்கு, பார்வையிடவும் www.inc.com/hidi .