உங்களில் பெரும்பாலோருக்குத் தெரியும், நான் நியூயார்க் நகரத்தில் அழைக்கப்படும் வேகமான சாதாரண உணவகங்களின் சங்கிலியை இயக்குகிறேன் கோபியாக்கி , இது ஜப்பானிய 'ரோல்ஸ், கிண்ணங்கள், பர்கர்கள் மற்றும் பன்கள்' ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. நாங்கள் மூன்று இடங்களில் 45 பேரை வேலைக்கு அமர்த்தியுள்ளோம், அவர்களில் 80 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகமானோர் மணிநேரம் உள்ளனர் - இது குறைந்தபட்ச ஊதியம் குறித்த தற்போதைய விவாதத்தின் நடுவில் என்னை சரியான முறையில் நொறுக்குகிறது.
நியூயார்க்கில் அந்த விவாதம் பொங்கி வருகிறது, அங்கு ஆளுநர் குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை ஒரு மணி நேரத்திற்கு $ 15 ஆக உயர்த்துவதற்கு பகிரங்கமாக உறுதியளித்துள்ளார். . எனது கூட்டாளர்களும் அவ்வாறே உணர்கிறார்கள். ஆனால் ஒரு மணி நேரத்திற்கு $ 15 எங்கள் நுழைவு நிலை ஊதியமாக மாறினால், பின்விளைவுகள் இருக்கும். வணிகத்தில் இருக்க எங்கள் செயல்பாடுகளில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களைச் செய்ய வேண்டியிருக்கும். வேலைகள் இழக்கப்படும்.
காரணம் எளிய கணிதம். தொழிலாளர் செலவுகள் வருவாயில் 35 சதவீதத்திற்கு மேல் உயர்ந்தால் எங்கள் உணவகங்கள் இனி சாத்தியமில்லை. இல்லை, எங்களால் விலைகளை உயர்த்த முடியாது மற்றும் கூடுதல் செலவை வாடிக்கையாளர்களுக்கு அனுப்ப முடியாது. மக்கள் செலுத்துவதற்கு உண்மையான வரம்புகள் உள்ளன. எங்கள் வாடிக்கையாளர்கள் மற்ற சாப்பாட்டு விருப்பங்களைப் பார்க்கத் தொடங்குவதற்கு முன்பு, இறால் டெம்புரா ரோல் அல்லது கோபி மாட்டிறைச்சி பர்கருக்கு மட்டுமே நாங்கள் இவ்வளவு கட்டணம் வசூலிக்க முடியும்.
இப்போது, எங்கள் ஒவ்வொரு உணவகத்திலும் தொழிலாளர் செலவுகள் சராசரியாக வருவாயில் 26 சதவீதம். பஸ் பாய் மற்றும் டிஷ்வாஷர் போன்ற நுழைவு நிலை வேலைகளுக்கான குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை நாங்கள் செலுத்துகிறோம். மற்ற மணிநேர மக்கள் அதை விட அதிகமாக பெறுகிறார்கள், ஆனால் ஒரு மணி நேரத்திற்கு $ 15 அளவுக்கு யாரும் இல்லை. குறைந்தபட்ச உயர்வு ஏற்பட்டால், நுழைவு நிலை நபர்களுக்கு நாங்கள் அதிக கட்டணம் செலுத்த வேண்டியிருக்கும், ஆனால் அவர்களுக்கு மேலே உள்ள அனைவருக்கும் உயர்வு கிடைக்க வேண்டும். உணவு தயாரிக்கும் ஒருவருக்கு நீங்கள் பணம் செலுத்த முடியாது, நீங்கள் அட்டவணையை பஸ் செய்து மாடிகளை துடைக்கும் ஒருவருக்கு.
என்னை தவறாக எண்ணாதே. நான் போன்ற நுழைவு நிலை நபர்களுக்கு ஒரு மணி நேரத்திற்கு $ 15 செலுத்தவும், மற்ற அனைவரின் ஊதியத்தையும் உயர்த்தவும் முடியும். இது சாத்தியமில்லை. அதைச் செய்ய அரசாங்கம் நம்மை வற்புறுத்துவதற்கு முன் - சாத்தியமானதாகத் தெரிகிறது - வணிகத்தையும் முடிந்தவரை பல வேலைகளையும் பாதுகாக்க நாங்கள் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.
முதல் விருப்பங்கள் தானியங்கு மற்றும் அவுட்சோர்ஸ், இரண்டையும் செய்ய நாங்கள் தயாராகி வருகிறோம். வரிசைப்படுத்தலின் பெரும்பகுதி ஏற்கனவே தானியங்கி முறையில் உள்ளது. வாடிக்கையாளர் உறவுகளை வளர்ப்பதற்கு மனித தொடர்பு முக்கியமானது என்பதால், இப்போது பணியாளர்களை ஆர்டர்களை எடுத்து உள்ளீடு செய்கிறோம். ஆனால் அந்த வேலையைச் செய்யும் நபர்களின் எண்ணிக்கையை நாம் குறைக்க வேண்டும். வாடிக்கையாளர்கள் தங்கள் ஆர்டர்களை ஆன்லைனில் அல்லது உணவகத்தில் உள்ள ஒரு கன்சோலில் உள்ளிட வேண்டும். எத்தனை பேர் உணவைத் தயாரிக்கிறார்களோ அவர்களும் இருக்க முடியாது. நாங்கள் அதை நாமே செய்ய விரும்புகிறோம், ஆனால் நாங்கள் வேலையை அவுட்சோர்ஸ் செய்யலாம். இது அதிக வேலைகளை அகற்றி, நமது தொழிலாளர் செலவைக் குறைக்க அனுமதிக்கும்.
என்னுடையது போன்ற வணிகங்களுக்கும் ஒட்டுமொத்த சமுதாயத்திற்கும் இந்த வகையான மாற்றங்கள் சில எதிர்மறையான விளைவுகளை ஏற்படுத்தும் என்பதை நான் உணர்கிறேன். நுழைவு நிலை, குறைந்தபட்ச ஊதிய வேலைகள் என்பது நீங்கள் ஏணியில் ஏற வேண்டிய முதல் இடமாகும். நான் நடத்தி வரும் அனைத்து வணிகங்களிலும், நுழைவு-நிலை குளத்திலிருந்து சிறந்த ஊதியம், உயர் மட்ட பதவிகளுக்கு ஆட்களை நாங்கள் சேர்த்துள்ளோம். ஒரு மணி நேரத்திற்கு 15 டாலர் ஊதியம் சிலரை இன்னும் உறுதியான பொருளாதார நிலைக்குக் கொண்டுவரும், ஆனால் அதே நேரத்தில் ஆயிரக்கணக்கானோருக்கு வேலை கிடைப்பது மற்றும் ஒரு தொழிலைத் தொடங்குவது கடினம்.
கோபயாகி ஒரு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட உதாரணம் அல்ல. குறைந்தபட்ச ஊதிய ஊழியர்களைக் கொண்ட ஒவ்வொரு வணிகமும் நாங்கள் செய்யும் அதே அழுத்தங்களை எதிர்கொள்கிறது, மேலும் பதிலளிக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கும். குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை உயர்த்துவது வேலைவாய்ப்பில் எந்த பாதிப்பையும் ஏற்படுத்தாது என்று சொல்பவர்கள் கனவு காண்கிறார்கள்.
