ஸ்டெஃப் ஸ்பியர்ஸின் வாழ்க்கையின் பெரும்பகுதிக்கு, சார்புடன் தனது அனுபவங்களைப் பற்றி பேசுவது அதிகப்படியான பகிர்வு போல் உணர்ந்தது. இப்போது, ஆசிய எதிர்ப்பு வன்முறைகளுக்கு மத்தியில் அவர் ஒரு நிறுவனத்தை வழிநடத்துகிறார், அது மிகவும் முக்கியமானது. மாசசூசெட்ஸின் கேம்பிரிட்ஜ் நகரை மையமாகக் கொண்ட 'கம்யூனிட்டி சோலார்' ஸ்டார்ட்அப் சொல்ஸ்டிஸின் தலைமை நிர்வாக அதிகாரியாக ஸ்பீர்ஸ் உள்ளார், இது மலிவு சூரிய சக்தியை வீடுகளுக்கு கொண்டு வருவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. அவர் 2016 ஆம் ஆண்டில் சந்தியா முரளியுடன் இணைந்து நிறுவனத்தை நிறுவினார் - அவர் ஒரு நிற பெண்மணியும் - இந்த கோடையில் ஒரு தொடர் A ஐ உயர்த்த எதிர்பார்க்கிறார். இங்கே, ஹவாயில் வளர்ந்து கல்லூரிக்கு பிரதான நிலப்பகுதிக்குச் சென்ற ஸ்பீயர்ஸ், தனது ஆசிய அமெரிக்க அடையாளத்தைப் பற்றிய அவரது அணுகுமுறை எவ்வாறு உருவாகியுள்ளது என்பதையும், அவளது வளர்ப்பு எதிர்பாராத விதமாக தொழில்முனைவோர் பாதையில் அவளை எவ்வாறு அமைத்தது என்பதையும் பிரதிபலிக்கிறது. - சோஃபி டவுனஸிடம் கூறினார்
நான் ஒருபோதும் ஒரு தொழில்முனைவோராக இருக்க விரும்பவில்லை. என் அப்பா ஒரு தொழில்முனைவோராக இருந்தார், அவருக்கு ஒரு வணிகம் தோல்வியுற்றது, எனவே நிதி பாதுகாப்பின்மை போன்ற தீமைகளை மட்டுமே நான் பார்த்தேன். நாங்கள் உணவு முத்திரைகளில் வளர்ந்தோம், அந்த பணப் பிரச்சினைகள் உண்மையில் என் குடும்பத்தை பிளவுபடுத்தின. என் அம்மா என் அப்பாவை விட்டுவிட்டு மூன்று குழந்தைகளை தனியாக வளர்க்க முடிந்தது. உதவித்தொகை குழந்தையாக நான் நம்பமுடியாத சலுகை பெற்ற பள்ளிகளுக்குச் செல்ல வேண்டியிருந்தது; இதற்கிடையில், என் அம்மா குறைந்தபட்ச ஊதிய வேலைகளைச் செய்து கொண்டிருந்தார், அவளுடைய வாழ்க்கை எவ்வளவு கடினமாக இருந்தது என்பதை நான் கண்டேன். எங்கள் உலகில் ஆழ்ந்த சமத்துவமின்மை இருப்பதை நான் உணர்ந்தேன், தொழில்முனைவோரின் கண்டுபிடிப்பு அந்த சமத்துவமின்மையை நிவர்த்தி செய்ய உதவும் என்பதை நான் பின்னர் புரிந்துகொண்டேன்.
அமெரிக்காவில் AAPI நபராக வாழ்ந்து வருவதால், உங்கள் அன்றாட அனுபவத்தில் மற்றவர்கள் உங்களை வெளிநாட்டினராகப் பார்க்கிறார்கள் என்பதை நினைவூட்டுகிறது. ஹொனலுலுவில் வளர்ந்த நான் ஒரு இன சிறுபான்மையினர் என்பதை நான் உணரவில்லை, ஏனென்றால் என்னைப் போன்றவர்களால் நான் சூழப்பட்டேன். ஹவாயில் நிறைய ஆசிய மக்கள் உள்ளனர். ஆனால் நான் ஆர்லாண்டோவில் இரண்டாம் முதல் ஆறாம் வகுப்பு வரை வாழ்ந்தேன். புளோரிடாவில் வசித்த எல்லோராலும் என் அப்பா சீனாவிலிருந்து தத்தெடுக்கப்பட்டார், எனவே அங்கு திரும்பிச் செல்ல அவருக்கு இந்த அழைப்பு வந்தது. கொரியாவிலிருந்து குடியேறிய பின்னர் ஹவாயில் மட்டுமே வாழ்ந்த என் அம்மா உட்பட எனது முழு குடும்பத்திற்கும் இது ஒரு முரட்டுத்தனமான விழிப்புணர்வு. பள்ளியில் வண்ணம் பூசும் இரண்டு நபர்களில் நானும் ஒருவன், வித்தியாசமாக இருப்பதற்காக கிண்டல் செய்யப்பட்டேன். குழந்தைகள் என்னை 'சாய்ந்த கண்கள்' என்று அழைப்பார்கள், பெரியவர்கள் என் அம்மா அல்லது அப்பாவிடம் தங்கள் சொந்த நாட்டுக்குச் செல்லச் சொல்வார்கள். 1980 கள் மற்றும் 90 கள் அமெரிக்காவில் ஒரு அழகான இனவெறி நேரம். என் பெற்றோர் அதை உள்வாங்கினர். அவர்கள் எங்களுக்கு தங்கள் மொழிகளைக் கூட கற்பிக்க மாட்டார்கள், ஏனென்றால் நாங்கள் ஒரு உச்சரிப்புடன் வளர்ந்து, அவர்களைப் போலவே கேலி செய்யப்படுவோம் என்று அவர்கள் பயந்தார்கள். அதன் பிறகு நாங்கள் மீண்டும் ஹவாய் சென்றோம். ஹவாய் ஆசியராக இருப்பதற்கு மிகவும் வரவேற்கத்தக்க இடம் என்பதை அந்த சில வருடங்கள் எனக்கு மிகவும் வலுப்படுத்தின.
கல்லூரிக்குப் பிறகு எனது முதல் பணி அனுபவம் 2008 ஒபாமா பிரச்சாரத்தில் இருந்தது. அங்குள்ள எனது முதல் இரண்டு வாரங்களில், ஒரு சக ஊழியர் என்னிடம், 'நான் ஆசிய பெண்களை நேசிக்கிறேன். கவலைப்பட வேண்டாம், எனக்கு மஞ்சள் காய்ச்சல் இல்லை, ஆனால் நீங்கள் உண்மையில் கவர்ச்சிகரமானவர் என்று நினைக்கிறேன். ' நான் அதைப் புறக்கணித்தேன், ஆனால் மற்றொரு சக ஊழியர் அதைக் கேட்டு அந்த நபரை நீக்கிவிட்டார். அதைச் செய்வது எனக்கு ஒருபோதும் ஏற்பட்டிருக்காது, ஏனென்றால் அந்த வகையான கருத்துக்கள் என் வாழ்க்கையில் (ஹவாய் வெளியே) மிகவும் அதிகமாக இருந்தன. பார்கள் மற்றும் விருந்துகளில், பெரும்பாலும் வெள்ளை மனிதர்களால் என்னிடம் சொல்லப்பட்ட அபத்தமான விஷயங்களை நான் பெறுவேன், அதையெல்லாம் துலக்க நான் கற்றுக்கொண்டேன். ஆனால் அது எனக்கு ஒரு திருப்புமுனையாக இருந்தது - உணர, ஏன் செய்யவில்லை அது இன்னும் குழப்பமாக இருந்தது என்று நான் நினைக்கிறேன்?
நான் ஒரு பெண், ஒரு ஆசிய பெண், நான் ஒரு வினோதமான பெண்ணாகவும் அடையாளம் காண்கிறேன், எனவே மக்கள் எந்த ஆதிக்கம் செலுத்தும் குழுக்களில் பதிலளிப்பார்கள் என்று சொல்வது கடினம். மிகைப்படுத்தப்பட்ட கருத்துக்கள் நிறைய இனம் தொடர்பானவை என்று உணர்கிறேன்: நிதி திரட்டும் சூழ்நிலைகளில், முதலீட்டாளர்கள் எனது தோற்றத்தைப் பற்றி கருத்துரைகளைச் செய்திருக்கிறார்கள், ஒரு விஷயத்தில் உண்மையில் என்னை முன்மொழிகிறார்கள். ஒரு நல்ல காரியத்தைச் செய்ய முயற்சிக்கும் நல்ல மனிதர்களாக இருக்கும் தாக்க முதலீட்டாளர்களுடன் நீங்கள் பேசும்போது கூட, அவர்களும் தங்கள் சார்புகளுடன் வருகிறார்கள். ஒரு மோசடி என்னை அழைத்து, 'நாங்கள் அனைவருக்கும் நிதியளிப்பதில் மிகவும் ஆர்வமாக உள்ளோம், ஆனால் உங்கள் இணை நிறுவனர் கர்ப்பமாக இருப்பதை நான் கவனித்தேன். உங்களது மகப்பேறு விடுப்புக் கொள்கையைப் பற்றி உரிய விடாமுயற்சியின் ஒரு பகுதியாக என்னிடம் சொல்ல முடியுமா? ' நான் சொன்னேன், 'ஆண் நிறுவனர்களின் தந்தைவழி விடுப்பு கொள்கை குறித்து நீங்கள் எத்தனை முறை கேட்கிறீர்கள்?' அவர் தடுமாறி, 'சரி, ஒருபோதும் இல்லை, ஆனால் அது வேறு' என்று கூறினார். அந்த நிகழ்வுகளில், முடிந்தவரை மிகவும் பரிவுணர்வுடன் பின்னுக்குத் தள்ளுவது உரையாடலுக்கான சிறந்த வழியாகும். ஆனால் பெண் நிறுவனர்களுக்கான எதிர்பார்ப்புகள் வேறு என்பதை யாராவது சுட்டிக்காட்ட வேண்டும். இருப்பினும், ஸ்டீரியோடைப்களுடன் செய்ய வேண்டிய ஒவ்வொரு விரும்பத்தகாத அனுபவத்திற்கும், முதலீட்டாளர்கள் மற்றும் ஆலோசகர்கள் நம்பமுடியாத அளவிற்கு ஆதரவளித்து, எங்களுக்கு வெற்றிகரமாக உதவ முயற்சிக்கின்றனர், ஏனென்றால் வண்ண முன்னணி அமைப்புகளின் பெண்களைப் பார்க்கும் அபூர்வத்தை அவர்கள் அங்கீகரிக்கிறார்கள், குறிப்பாக சுத்தமான ஆற்றல் மற்றும் காலநிலை .
தொற்றுநோய்களின் போது நம் சமூகம் பல மட்டங்களில் அனுபவித்திருக்கும் விரிசல் AAPI சமூகத்திற்குள்ளான ஒரு கணக்கீட்டிற்கும் பொருந்தும். எங்கள் கலாச்சாரத்தின் ஒரு கூறு இருக்கிறது, அது மற்றவர்களை உங்களுக்கு முன்னால் வைப்பது மற்றும் சமூகத்தின் தேவைகளை உங்கள் சொந்த தேவைகளுக்கு முன் வைப்பது, அது ஆசிய கலாச்சாரத்தின் ஒரு அழகான பகுதி, ஆனால் அது ஒருவரின் சொந்த போராட்டங்கள், அல்லது துன்பங்கள் அல்லது காயங்கள் பற்றி அமைதியாக இருப்பதற்கு தன்னைக் கொடுக்கிறது. . எனது பெற்றோர் தங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் இனவெறியை அனுபவிப்பதை நான் பார்த்திருக்கிறேன், ஆனால் இந்த தாக்குதல்கள் நடக்கத் தொடங்கும் கடந்த ஆண்டு வரை நான் என் அம்மாவுடன் இனம் பற்றி உரையாடியதில்லை.
எங்கள் நிறுவனத்தில் AAPI எல்லோருக்காக நாங்கள் ஒரு ஸ்லாக் சேனலைத் தொடங்கினோம், அவர்களுக்கு ஒரு மன்றத்தை வழங்கினோம், கடந்த கோடையில் நடந்த பிளாக் லைவ்ஸ் மேட்டர் ஆர்ப்பாட்டங்களுக்குப் பிறகு நாங்கள் அதையே செய்தோம், எல்லோரும் இதைப் பற்றி பேச விரும்பினோம், ஆனால் இந்த குழுவுடன், மக்கள், 'நன்றி, நான் அதைப் பாராட்டுகிறேன், ஆனால் அதைப் பற்றி பேச விரும்பவில்லை' என்று சொன்னார்கள். இந்த கலாச்சார முன்னுரிமையை இது மீண்டும் செல்கிறது என்று நான் நினைக்கிறேன். ஆனால் இந்த அனுபவங்களைப் பற்றி பேசாமல், உடந்தையாக இருக்கும் ஒரு கலாச்சாரத்திற்கு நான் பங்களிப்பு செய்கிறேன் என்பதை உணர்ந்தேன். ஆகவே, எனது தனிப்பட்ட மற்றும் தொழில் வாழ்க்கையில் அந்த உரையாடல்களை வளர்க்க முயற்சிப்பதற்கும், இந்த விஷயத்தில் அவர்கள் தனியாக இல்லை என்று மக்கள் உணர வைப்பதற்கும் 'எனது சொந்த பிரச்சினைகளைப் பற்றி நான் புகார் செய்ய விரும்பவில்லை' என்பதிலிருந்து எனது சிந்தனையை மாற்றியுள்ளேன்.
தொற்றுநோய் ஒன்றிணைந்து செயல்படுவதில்தான் பிரச்சினைகளின் மூல காரணத்தை நாங்கள் நிவர்த்தி செய்கிறோம் என்பதைக் காட்டியது, மேலும் இனவெறியிலும் இதுவே உண்மை என்று நான் உணர்கிறேன். முழு அமைப்புகளையும் மாற்றும் வண்ண மக்கள் தங்களை ஒன்றிணைத்து சக்தியை உருவாக்க முடியும் மற்றும் தங்களுக்குள் செல்வத்தை உருவாக்க முடியும் என்பதை உணர்கிறார்கள் என்று நான் நம்புகிறேன். நாங்கள் ம silence னமாக இருந்தால், நாங்கள் எங்கள் குழிகளில் தங்குவோம். நாங்கள் எங்கள் அனுபவத்திற்கு குரல் கொடுத்து, பிற ஓரங்கட்டப்பட்ட, வளமற்ற சமூகங்களுக்கிடையேயான பொதுவான தன்மைகளைத் தேடுகிறோம் என்றால், இதுதான் இதிலிருந்து வெளியேறும் பாதை.
