சமீபத்திய லிங்க்ட்இன் கணக்கெடுப்பு 70 சதவிகித மக்கள் - ஊழியர்கள் அல்லது வணிக உரிமையாளர்கள் - மன அழுத்தத்திற்கு அவர்களின் மிகப்பெரிய காரணம் வேலை-வாழ்க்கை சமநிலையின்மை என்று கூறுகிறது. அ காலப் கணக்கெடுப்பு 40 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகமான ஊழியர்கள் பெரும்பாலும் எரிந்ததாக உணர்கிறார்கள், 25 சதவிகிதம் எப்போதும் எரிந்ததாக உணர்கிறார்கள்.
இவை அனைத்தும் மிகப்பெரிய பிரச்சினை.
ஆனால் அது ஒரு பெரிய பிரச்சினையாக இருக்க வேண்டுமா? எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ஏராளமான ஆய்வுகள் மக்கள் பிஸியாக இருப்பதைக் காட்டுகின்றன, ஆனால் உற்பத்தி செய்யவில்லை. (அல்லது கவனம் செலுத்தியது. அல்லது திறமையானது. அல்லது நீங்கள் விரும்பும் எந்த வார்த்தையும்.)
அவர்கள் சோம்பேறியாக இருப்பதால் அல்ல - அதிலிருந்து வெகு தொலைவில் - ஆனால் நீண்ட நேரம் இன்னும் அர்ப்பணிப்பு, அர்ப்பணிப்பு மற்றும் உற்பத்தித்திறனுக்கான பினாமியாக செயல்படுகிறது.
அதனால்தான், மைக்ரோசாப்டின் ஆரம்ப நாட்களில், பில் கேட்ஸ் பணியாளர் உரிமத் தகடுகளை மனப்பாடம் செய்தார்.'எல்லோருடைய உரிமத் தகடுகளும் எனக்குத் தெரியும்,' கேட்ஸ் கூறினார் , 'அதனால் நான் வாகன நிறுத்துமிடத்தில் வெளியே சென்று மக்கள் எப்போது உள்ளே வந்தார்கள், அவர்கள் வெளியேறும்போது பார்க்க முடிந்தது.'
அது ஒரு முக்கிய கேள்வியை எழுப்புகிறது; மேலும் முக்கியமானது என்னவென்றால்: மணிநேரம் வேலைசெய்ததா அல்லது முடிவுகள்?
ஒன்று படிப்பு ஊழியர்கள் ஒரு நாளைக்கு 3 மணிநேரம் மட்டுமே வேலை செய்கிறார்கள் என்று கூறுகிறார். மிகவும் பழமைவாத படிப்பு சராசரி ஊழியர், அவர்கள் கவனம் செலுத்தினால், ஒரு நாளைக்கு சுமார் 5 மணிநேரத்தில் தங்கள் வேலையைச் செய்ய முடியும் என்பதைக் காட்டுகிறது.
தெளிவாக, நீண்ட நேரம் அதிக வெளியீட்டை ஏற்படுத்தாது. மைக்ரோசாஃப்ட் ஊழியர்கள் நீண்ட நேரம் செலவழித்திருக்கலாம் ... ஆனால் அவர்கள் எப்போதும் இருந்தார்கள் என்று அர்த்தமல்ல வேலை .
டன் மணிநேரத்தை செலவழித்த, ஆனால் ஒப்பீட்டளவில் சிறிய சாதனைகளைச் செய்தவர்களை நாம் அனைவரும் அறிந்திருக்கிறோம். நிச்சயமாக, அவர்கள் ஆரம்பத்தில் வந்தார்கள், ஆனால் அவர்கள் அந்த நேரத்தை 'குடியேற' பயன்படுத்தினர். நிச்சயமாக, அவர்கள் தாமதமாகத் தங்கியிருந்தார்கள், ஆனால் அவர்கள் அந்த நேரத்தை உலாவல் மற்றும் அரட்டை மற்றும் எத்தனை மணி நேரம் வேலை செய்ய வேண்டும் என்று புகார் செய்தனர். (ஏனென்றால் 'நான் மிகவும் பிஸியாக இருக்கிறேன்' என்பது புதிய தாழ்மையானது.)
அவர்கள் இல் வேலை ... ஆனால் இல்லை வேலை .
அதனால்தான் ஆடம் கிராண்ட் சொல்வதை விட குறைவான அதிகாரம் இல்லை, ' நாம் உற்பத்தி செய்ய முடியும் மற்றும் எட்டு கவனம் செலுத்தப்படாத மணிநேரங்களைப் போல ஆறு கவனம் செலுத்தும் மணிநேரங்களில் ஆக்கப்பூர்வமானது, மேலும் 9 முதல் 5 வேலை நாள் மாலை 5 மணிக்கு பதிலாக 3 மணிக்கு முடிவடைய வேண்டும் என்று அறிவுறுத்துகிறது.
ஏனெனில் முடிவுகள் அதிகம். வேலை செய்த நேரம் பொருத்தமற்றது. உறுதியான, மதிப்புமிக்க முடிவுகள் அனைத்தும்.
இவை அனைத்தும் மிகச் சிறந்ததாகத் தெரிகிறது ... ஆனால் ஊழியர்கள் குறுகிய நாட்கள் குறைவான வாரங்களில் வேலை செய்தால், அவர்கள் (அல்லது இன்னும் அதிகமாக இருக்கலாம், ஏனெனில் அவர்கள் மகிழ்ச்சியாக இருப்பார்கள்) உற்பத்தித்திறன் மிக்கவர்களாக இருப்பதை எவ்வாறு உறுதிப்படுத்துவது?
தொடக்கத்தில், நீங்கள் நம்பும் நபர்களை வேலைக்கு அமர்த்தவும் - பின்னர் அவர்கள் செயல்படுவார்கள் என்று நம்புங்கள். இது நம்பிக்கையின் திருப்பத்தில் விளைகிறது: நீங்கள் அவர்களை நம்பும் நபர்களைக் காட்டும்போது, அவர்கள் உங்களை நம்பத் தொடங்குவார்கள்.
பின்னர் ...
உங்கள் பணியாளர்கள் வீட்டிலிருந்தே வேலை செய்யுங்கள் ...
மணிநேரத்தின் செயல்திறனை மதிப்பிடுவதை விட முடிவுகளால் நிர்வகிப்பது மிக முக்கியமானது என்பதை கேட்ஸ் இறுதியில் உணர்ந்தார்.
மேலும் அவரது நேரத்தை மிகச் சிறப்பாகப் பயன்படுத்துதல்: யார் இன்னும் வேலை செய்கிறார்கள் என்பதைப் பார்ப்பது புதிய யோசனைகள், புதிய உத்திகள், புதிய திட்டங்கள் ...
முக்கியமானது, உங்கள் ஊழியர்கள் எத்தனை மணிநேரம் வேலை செய்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றி கவலைப்படுவதை நிறுத்துவது - 'இருக்கைகளில் பட்ஸ்' மூலம் - மற்றும் எதிர்பார்ப்புகள் மற்றும் விநியோகங்களால் முன்னணி மற்றும் நிர்வாகத்தைத் தொடங்குவது.
அதாவது தொலைதூர தொழிலாளர்களை நிர்வகிக்க பெரிய தலைவர்கள் பயன்படுத்தும் அதே அணுகுமுறையை பின்பற்றுவது.
யாராவது வீட்டிலிருந்து வேலை செய்யும் போது, அவர்கள் எவ்வளவு காலம் வேலை செய்கிறார்கள் என்பதை நீங்கள் உண்மையில் சொல்ல முடியாது; உங்களுக்குத் தெரிந்ததெல்லாம் அவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள் என்பதுதான்.
ஒவ்வொரு பணியாளருக்கும் இது உண்மை.
ஆகவே, அலுவலக ஊழியர்களை தொலைதூர தொழிலாளர்கள் போல நீங்கள் எவ்வாறு நிர்வகிக்கிறீர்கள்?
பின்வரும் எளிய கேள்விகளுக்கு பதிலளிப்பதன் மூலம் அவற்றை மதிப்பீடு செய்யுங்கள்:
1. அவர்கள் தங்கள் வேலையைச் செய்கிறார்களா?
மக்கள் எங்கு வேலை செய்கிறார்கள் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல் உங்களுக்கு எதிர்பார்ப்புகள் உள்ளன: பணிகள், காலக்கெடு, குறிக்கோள்கள், வழங்கல்கள் போன்றவை. இறுதியில் ஒவ்வொரு பணியாளரும் அவர் அல்லது அவள் என்ன செய்கிறார்கள் என்பதை மதிப்பீடு செய்ய வேண்டும்.
நீங்கள் கவலைப்படுவது என்னவென்றால், வேலை முடிந்துவிடும். எதிர்பார்ப்புகளை அமைக்கவும். இலக்குகளை அமைக்கவும். காலக்கெடுவை அமைக்கவும்.
பின்னர் வழியிலிருந்து வெளியேறுங்கள்.
கிம் வூலனின் வயது என்ன?
ஏனெனில் 'பிஸியாக' இருப்பது 'உற்பத்தி' என்று அர்த்தமல்ல. 'தற்போது' என்பது 'நிச்சயதார்த்தம்' என்று அர்த்தமல்ல.
கவலைப்பட வேண்டாம்: ஏதாவது செய்ய எனக்கு ஆறு மணிநேரம் இருப்பதாக எனக்குத் தெரிந்தால், அது முடிந்ததை உறுதி செய்வேன். நான் இடைவேளை அறையில் வெளியேற மாட்டேன். (நான் இடைவேளை அறையில் ஹேங்அவுட் செய்ய விரும்ப மாட்டேன், ஏனென்றால் எல்லோரும் பெறுவதில் கவனம் செலுத்துவார்கள் அவர்களது வேலை முடிந்தது.) நான் சமூக ஊடகங்களில் விளையாட மாட்டேன். முக்கியமில்லாத பணிகளில் நான் பணியாற்ற மாட்டேன்.
மாலை 3 மணிக்கு வீட்டிற்கு செல்லலாம் என்று எனக்குத் தெரிந்தால். எனது பணி முடிந்தால் ... எனது வேலையைச் செய்வேன்.
ஒரு சிறந்த வேலை-வாழ்க்கை சமநிலையை அனுபவிப்பது எனக்கு தேவையான அனைத்து ஊக்கமும் ஆகும்.
2. அவர்கள் அணியின் முக்கிய அங்கமா?
மக்கள் குறைவான மணிநேரம் வேலை செய்யும் போது சாதாரண உரையாடல்கள் குறைவாக நடக்கும். ஒருவரின் மேசையில் தொங்குவது, ஒரு கூட்டத்திற்குப் பிறகு தங்குவது, முன்கூட்டியே ஹால்வே 'கூட்டங்கள்' ... மக்கள் கவனம் செலுத்தி, 'ஆன்' செய்யும்போது அந்த விஷயங்கள் குறைவாகவே நடக்கும்.
இது ஒரு சிக்கலாக இருக்கும் என்று நீங்கள் நினைக்கலாம்: குறைவான சாதாரண உரையாடல்கள் ஊழியர்கள் ஒன்றாக மூளைச்சலவை செய்யக்கூடிய குறைவான நேரங்களைக் குறிக்கலாம். அல்லது மற்றொரு நபர் எதிர்கொள்ளும் ஒரு சிக்கலைப் பற்றி அவர்கள் கேட்க உதவலாம். அல்லது பிற துறைகளில் உள்ளவர்களுடன் சிறந்த உறவை உருவாக்குங்கள்.
ஆனால் இது உண்மையில் ஒரு பிரச்சினை அல்ல: சில சாதாரண உரையாடல்கள் உற்பத்தி முடிவுகளுக்கு வழிவகுக்கும் போது, சில உண்மையில் வேலை தொடர்பானவை - குறிப்பாக எல்லோரும் நீண்ட நேரம் வேலை செய்யும் போது. அவ்வாறான நிலையில், கணக்கியலில் இருந்து பாப் உடன் அரட்டை அடிப்பது ஒரு புதுமையான புதிய யோசனையுடன் ஒத்துழைக்காமல், சில நிமிடங்கள் வேலையிலிருந்து தப்பிப்பதற்கான வாய்ப்பாகும்.
உங்கள் ஊழியர்கள் புதிய யோசனைகளை தீவிரமாக பரிந்துரைக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கலாம். அவர்கள் தங்கள் சொந்த திட்டங்களை உருவாக்கி, அவற்றைப் பற்றி உங்களுக்குச் சொல்வார்கள் என்று எதிர்பார்க்கலாம். தனிப்பட்ட இலக்குகளை அமைத்து பகிர்ந்து கொள்ள அவர்கள் எதிர்பார்க்கிறார்கள். தீர்வுகளை அவர்கள் பரிந்துரைக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கலாம்.
மறுபுறம், அவர்கள் போராடும் போது, அவர்களுக்கு உதவி தேவைப்படும்போது, அவர்களுக்கு திசை தேவைப்படும்போது, ஏதாவது இருக்கும்போது அவர்கள் உங்களுக்குச் சொல்வார்கள் என்று எதிர்பார்க்கலாம் - எதுவும் - தெளிவாக இல்லை.
பின்னர் அவர்கள் ஒரு அணியாகவும் செயல்படுவார்கள் என்று எதிர்பார்க்கலாம். மற்றவர்களுக்கு உதவ. ஒத்துழைக்க. பகிர. அவர்கள் எதைச் சாதிக்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றி மட்டும் கவலைப்படாமல், மற்றவர்கள் எதைச் சாதிக்கிறார்கள்.
குழு முடிவுகளை ஒவ்வொரு பணியாளரின் விநியோகத்திலும் ஒரு பகுதியாக ஆக்குங்கள்.
ஏனென்றால் எல்லோரும் குறைவான மணிநேரம் வேலை செய்தாலும், எல்லோரும் இன்னும் ஒரு அணியின் ஒரு பகுதியாகவே இருக்கிறார்கள்.
3. அவை கிடைக்குமா?
பல முதலாளிகள் தங்கள் ஊழியர்களை தொடர்ந்து இணைக்க வேண்டும் என்று விரும்புகிறார்கள்: தொலைபேசி, மின்னஞ்சல் அல்லது எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, இன்னும் மண்டபத்தின் கீழே.
ஆனால் 'அவசரம்' என்பது அரிதாகவே 'முக்கியமானது.' மாலை 6 மணிக்கு நீங்கள் வைத்திருக்கும் எண்ணம் அரிதாகவே நிகழ்கிறது. ஊழியரால் தொடர்பு கொள்ளப்பட வேண்டும் சரி இப்போது . மாலை 6.30 மணிக்கு உங்களுக்குத் தேவை என்று நீங்கள் நினைக்கும் தகவல்களின் பகுதி அரிது. உண்மையில் அவசியம் சரி இப்போது . நாளை முதல் விஷயம் எப்போதுமே போதுமானது.
அவசர காலங்களில் நீங்கள் பணியாளர்களை தொடர்பு கொள்ள முடியும். உங்கள் ஊழியர்கள் அதிக சுதந்திரத்துடன் வரும் 'கிடைக்கும் பரிமாற்றத்தை' புரிந்துகொள்வார்கள்.
இறுதியில், உங்களுக்குத் தேவைப்படும்போது உங்கள் ஊழியர்களுடன் பேச முடியும் ... ஆனால் நீங்கள் ஒரு முறை நினைத்தபோதெல்லாம் 'தேவையில்லை' என்பதை விரைவில் நீங்கள் காண்பீர்கள்.
உங்கள் ஊழியர்களுக்கு வாழ்க்கையை சிறந்ததாக்கும் ஒரு உணர்தல்.
உங்களுக்கு குறைந்த மன அழுத்தம்.
... ஆனால் ஒருபோதும், எப்போதும் அச்சுறுத்தல்
ஒரு நண்பர் தனது வணிகத்தில் குறுகிய வேலை வாரங்களை செயல்படுத்த முடிவு செய்தார். சில ஊழியர்கள் குறுகிய நாட்கள் வேலை செய்கிறார்கள். மற்றவர்கள் ஐந்துக்கு பதிலாக நான்கு நாட்கள் வேலை செய்கிறார்கள்.
(ஏனென்றால் சில செயல்பாடுகள், குறிப்பாக வாடிக்கையாளர் எதிர்கொள்ளும் செயல்பாடுகள், வாடிக்கையாளர் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய எப்போதும் போதுமான பாதுகாப்பு தேவைப்படும். மாலை 3 மணிக்கு நீங்கள் ஒரு டெலியை மூட முடியாது. அல்லது வாடிக்கையாளர் சேவை. அல்லது ஒரு தயாரிப்பு வரி ...)
அவர் தனது ஊழியர்களிடம் அதிக இலவச நேரத்தை கொடுக்க விரும்புவதாகக் கூறினார்: அதிக குடும்ப நேரம், அதிக தனிப்பட்ட நேரம், ஆர்வங்கள் அல்லது பொழுதுபோக்குகளை ஆராய அதிக நேரம் அல்லது பக்க அவசரங்கள் ...
பின்னர் அவர், 'ஆனால் இது வேலை செய்யவில்லை என்றால், நாங்கள் வழக்கமான அட்டவணைக்குச் செல்கிறோம்.'
புரிந்துகொள்ளக்கூடியதா? நிச்சயம். அவர் நடத்த ஒரு தொழில் உள்ளது. எந்த யோசனையும் ... எந்த அமைப்பும் ... எப்போது வேண்டுமானாலும் வேலை செய்யாது, அதை சரிசெய்ய வேண்டும்.
ஆனால் அதுவும் சொல்லாமல் செல்கிறது.
அச்சுறுத்தல்கள் தவறான தொனியை அமைக்கின்றன. அச்சுறுத்தல்கள் உற்சாகத்தை அச்சமாக மாற்றி, மக்களை கவனம் செலுத்துகின்றன, 'இது நடந்தால் என்ன நடக்கும் இல்லை வேலை? ' அதற்கு பதிலாக, 'நாம் அனைவரும் என்ன செய்ய முடியும் நிச்சயம் இது வேலை செய்கிறது? '
அதற்கு பதிலாக, என் நண்பர் சொல்லியிருக்க வேண்டும், 'நான் இதைப் பற்றி மிகவும் மகிழ்ச்சியடைகிறேன். வளர்ந்து வரும் வலிகள் இருக்கும், சில விஷயங்களை நாம் கண்டுபிடிக்க வேண்டும், ஆனால் நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைந்தால் இந்த வேலையைச் செய்வோம் என்று எனக்குத் தெரியும். '
நீங்கள் நம்பும் நபர்களைக் காட்டுங்கள் ... அவர்கள் உங்களை நம்புவார்கள்.
நீங்கள் விரும்பும் நபர்களைக் காட்டுங்கள் ... மேலும் அவர்கள் உங்களைப் பற்றியும் உங்கள் வணிகத்தைப் பற்றியும் அக்கறை காட்டுவார்கள். பின்னர் நீங்கள் இருவரும் வெல்வீர்கள்.
உங்கள் ஊழியர்கள் சிறந்த வேலை-வாழ்க்கை சமநிலையைப் பெறுகிறார்கள், உங்களுக்குத் தேவையான முடிவுகளைப் பெறுவீர்கள்.
அதை வெல்ல முடியாது.
